KIRBAÇ ACISI

Uzun Zamandır;
Aklımdan, çıkmıyor.

Birlikte yaşama’ya;
Alışsak mı, ne dersin.?

Kanserle;
Yaşamak diyorum,
Alışkanlıkmıdır. ?

Tıpkı;
Karnında dokuz ay,
Çocuk taşımış,
Anne gibi, alışmak diyorum.

Hiç, düşündün mü. ?

Anne mi ;
Vaz geçer çocuktan,
Çocukmu, vaz geçer anneden ?

Kanser;
Vazgeç mi?
İnsandan.

Belki; İnsan,
İnsanlağıdan vaz geçer,
Ama, kanser insandan,
Vaz geçemez ki.

Acaba;
İnsan ömrüne,
Verilmiş cezamıdır. ?

Merak uyanıyor...!

İnsanmı;
Alışıyor kansere,
Kanser mi alışıyor,
İnsana. ?

Neticede;
Ortak yaşamın,
Yıllarca sürdüğü,
Buruk gerçektir,
Kanserle yaşamak.

Yani ;
Kanser, insana der’ki,
Dışını sen, içini ben bilirim.

İnsan susar;
Artık hakimiyet,
Kanser’indir.

Yaşanacak zaman;
Kanserin, çalışmasına bağlıdır.

İnsanlar;
Bu zamana,
Kalan ömür, dar vakit, der.

Sonuç kaçınılmazdır. ..

Sevdiklerine;
Sevgiyle bakarlar,
Arada bir, albüm açarlar.

Omuzlarında’ki yük;
Bilmedik ağırlıkta,
Her gün, bir başka yük.

Sahnede keşkeler;
Pişmanlıklar, utançlar.

Vicdanların’da;
Kanserin kırbacı.

Bir gözünde; Dünya hali,
Bir gözünde, ahret mecali.

Kanser, bugünde, iş başında ..!

Tanımadıkların, selası duyulur..!

Dil’de;
Koşturmaca başlar,
Bilmedik dualar,
Ezber edilir, şükür edilir.

Kanser;
Güne hızlı başlamıştır.

Kimisi;
Talihsiz, miras yazar,
Kimisi, eş dost arar.

Sayılı günler;
Bilinmez ama,
Vakti, saati kesindir.

Kalp gözüne;
Vuran ışık,
Yaklaşan gölge. ..!

An ’mı geldi. ?

Belki;
Hekim saati,
Belkide, ölüm saatidir.

Bilinmez..!!

Duyulan;
Bilinen, son istek..

Beni unutma..!!

ARŞİV :
profil.edebiyatdefteri.com/komsukalp/

Bilent Atalay
13/06/2019
Bursa