Yazgı
ölümüm başka sözcüklerle de olabilirdi
tutup aşk dedim içimi kemiren kuşkuya I madem ki benden azade artık dünya ifşa ediyorum bütün saklananları eteğimdeki taşları döküyorum yerlere bir bir şehrin burçlarından seslenip doyumsuz karanlığa failini gösteriyorum kendimin aynaya bakın ey insanlar bu yüz size mi ait dersiniz II. bana masallar anlatan o aktar öldüğünden beri tavandaki kör nokta en samimi dostum hayır çıldırmadım ben ve anlıyorum yüreğime dokunan herkesin mutlaka acıtacağını nankör bir kedi gibi sildiklerini her şeyi hafızalarından III. sonu yoktu madem bir yanlış anlamağa mı vardık dünyaya bir hüsran girdabımıdır hür yaşantımız bankalar , reklam panoları, afişler grev çadırındaki işçinin korkusu bütün bunlar boşunamıydı boşunamıydı baş dönmelerim ulu orta yazgımızın çeperinden damlayan kan yalnızca kirletmeye mi yaradı ak gömlekleri IV bozkır bir yarayla ben eşkıya sokakları arşınladığımda bir bulutun üstünde yürür gibi hafif dişlerimin arasında umudu tüttürürdüm neden metal kalıplarla ağırlaştı kollarım neden beş duyu organımla tadıyorum ölümü rüzgarın uğultusundaki serinlik niyedir gezinir kemiğimde V . varsın yabani bilsinler beni göğsümü genişleten bu yaşama sevdası bu ürkütücü karanlık bakraçlar dolusu hüzünle yankılanır akrep yelkovan arasında incinir kalbim kimse bilmez neden |
Çok çok güzel bir şiir, okuyanı etkileyici ve dokunaklı olmuş…
Şiir sev, Şiir oku, Şiir yaz...
..................................... Saygı ve selamlar..