Bir yalnızlıkla, daha öldüm.
Dirilmek mi? Asla!
Dört duvar, yetti bana.
Öyle, sevmek istemiyorum,
Ölesiye olan sevmek,
Sahi neden insan!
Ölesiye sevmek ister ki!?
Onunla, yaşamak yerine...
Her halde, imkansızlıklara rağmen,
Bir bedel, vermek isteyişimizdendir...
Bilmiyorum!
Bilmiyorum!
Ve bilmekte istemiyorum...
Zaten dengim kaydı.
Düştüğüm yer den de kalkamıyorum!
Utanıyorum!
Düştüğümü görenler,
Bir daha gülerler mi diye.
Yalnızlıkta dört duvarıma asılı,
Başımdaki tüyler, beyazda eskimiş!
Gözlerimdeki kuruluk,
Beynimdeki suskun düşünceler,
Bütün vücudum allak bullak,
İçimdeki yönergeler şaş?
Elimdeki tesbih,
Parmağimdaki yüzük,
Hepsi dünden yadigar, bana...
Bir başıma kaldım!
Kulağımda ezan sesi,
Çığlıklara birer morfin,
Bana sessiz bir ölüm
Rüzgarı hisset ?!!?
Yalnızlığıma su ver,
Seni de sevecektir! elbet...
Daima mutlu ol
Yalnızlığım...
Ben seni sevecek yaşta değilim.
Ağlıyorum,
Sızlıyorum,
Korkuyorum...

#Peryasız