Hayatımız hızlı gündemler ile çalınıyor, ne acıyı yaşayabiliyor nede sevinçlerimizi, hızlı bir devran akıyor hayatın tadını almadan.
Bebeler dünyayı tanımadan okyanuslarda ve evlerinin yıkıntılarında can vermekte. Akrep ve yelkovanın aynı yerden sürekli geçişi gibi tekrarlar yaşanıyor. Ama maalesef hayatın acı tarafının tekrarı. Ramazana girdiğimiz anda Zalim İsrail zulmünün tekrarı yine başladı, Gazze ye bir gecede binlerce füze ile saldırdı ve yine onlarca ölüm yaşandı.
Ramazana acıyla girdi birçok aile. Bu tekrar ile sürükleniyoruz kıyamet saatine sanki.


Rachel Corrie

eğer bir kadına şiir adayacak sam
bir bahar esintisi gibi
yüreklere esen
o kadına yazardım

onu ilk gördüğümde
sıkılmış yumruğuyla
anadan doğma kızıl saçları ile
orta doğu rüzgarında savruluyordu

bastığı kutsal toprakta
kök salmış çınar gibi dimdik ayakta duruyordu
bir mümin duruşu vardı
duruşunda Rachel in

iki yana açtığı kolları
bir ana kucağı gibi açık
bir insanlık sığacakmış gibiydi
doğudan batıya kuzeyden güneye
herkesi kucaklayacak bir yüreği vardı adeta

bir tekbir tefsiri gibi,
arkasına ittiği dünyaya bir başkaldırış abidesiydi.
kuşanmış ordulara
dur demenin gururuyla
bir ürperti hasıl ediyordu muhteşem gövdesi
şehadetinin evvelinde

lanetlenmiş kavmin
demir paletleri arasında
can verirken filistinde
ona bir şiir adamak
onu hatırlamak
bir borçtu
Ey Rachel Corrie
inan
ismine şiir yazdığım ilk kadınsın

Atila Yalçınkaya
28.11.2011