Kafeste, ölmekte birdir yaşamakta
Özgür değilse minik kuş tabiatta.
Cananda birdir benim için yabanda
Beni sinesine sarmadıktan sonra!

Yalnız hayat bitmezmiş bu uzaklarda
Duman tütmezmiş yanan ateş olmazsa
Dostlarımda bir bana, düşmanlarımda
Beni sinesine sarmadıktan sonra!

Özledim de dönüp gelmedi yanıma
Özlemi tak etti, doyurdu canıma
Varlığı da bir, yokluğu da bir bana
Beni sinesine sarmadıktan sonra!

Nihayet geldim ümitlerimde sona
Zehir zıkkım etti tüm hayatı bana!
Ha cennet olmuş ha cehennem dünya
Beni sinesine sarmadıktan sonra!

Bir ömür, hep ümitle onu aradım
Bulup da sineme sarmaktı muradım
Ömür bitti; artık onu ne yaparım?
Beni sinesine sarmadıktan sonra!

Şu görür gözümü dumanlar kapladı
Dün ecel kapımı birkaç kez yokladı
Ayrılık demekti, mevtti bunun adı
Ne gam, sevdiğim sarmadıktan sonra!


Mustafa YÜKSEL