Sana öyle aşık olmuştum ki,
Cici parmağının bi küçük hareketine bile
Hiç düşünmeden canımı verecek kadar kaybetmiştim kendimi.
Derken geldin işte.
Kollarında buldum kendimi,orda o kadar mutluydum ki.
Yanıp bitip kül oluyordum sıcacık kucağında.
Küllerimden tekrar hayat buluyordum yanında.
Artık sensiz zaman geçmiyordu sanki
Her an yanına koşuyordum..
Kollarında zaman, hayatımı parça parça koparıyordu sanki
Akıp geçiyordu günler, yetişemiyordum artık.
Senden gözümü alıp geriye bakamıyordum.
Sonra birden zaman ilerledikçe bi farklılık hissettim içimde,
O büyük aşk, sadakat olmuştu,şefkat,bağlılık,alışkanlık..!!!
Korktum birden aranmaya başladım heryerde.
Ben o büyük tutkuyu araken sen geldin ben seni farketmeden.
Birden sarıldın bana...
Çekil dedim seni iterek, çekil şurdan!
Sendeledin birden ve yere düştün.
’Bişey kalbimi sıkıyor sanki’...
’Allah’ım kalbimmm! ’
Başımı yerden kaldırıp yüzüne baktım sertçe.
Gözlerin...
O kadar çaresiz ve şefkatli bakıyordu ki bana...
Ellerinle gözyaşlarını silerken o kadar masum, o kadar çocuktun ki..
O an anladım..
Aradığım gözlerindeydi, orada mühürlenmişti aşk,
Teninde gizlenmişti tutku..
Gözlerine her bakışımda, her elini tutuşumda hissettiğim AŞK tı..
İşte o an ANLADIM...
AŞK hiç ölmemişti, aksine
içimizde saklanıp, ruhumuzda ÖLÜMSÜZ olmuştu...!