KİMSE KALMADI

İnsanlar varlıkta, yarışıyorlar
Yokluğu düşünen, kimse kalmadı
Bilmeden her söze, karışıyorlar
Arifi dinleyen, kimse kalmadı

“Mal canın yongası”, dikkat çekmişler
İmanı almışlar, madde ekmişler
Fitneyi fesadı, yola dökmüşler
Necisi silecek, kimse kalmadı

Huzur için mal mülk, para yetmiyor
İmkan az talep çok, hedef tutmuyor
Alın teri emek, para etmiyor
Az ile yetinen, kimse kalmadı

Binalar yükselmiş, sahilde koyda
Velakin sahibi, hep aynı boyda
Besmelesiz servet, etmiyor fayda
Helali arayan, kimse kalmadı

Mantar gibi yerden, bir bir bittiler
Hak vaki olunca, çıplak gittiler
Üç metrelik beze, şükür ettiler
Musalla taşında, kimse kalmadı

Gönül zenginliği, paraya karşı
Gün gelir titretir, küre-i arşı
Şu maddi dünyaya, hükmeden çarşı
Kepenkleri inmiş, kimse kalmadı

Hacaloğlu der ki, en kısa yoldan
Köşe dönmek için, ayrılma foldan
Allah’tan korkmazsan, utan ha kuldan
Senin gibi abdal, kimse kalmadı


Hacaloğlu