Hatırlar mısın
Küçücük çocuktuk
El ele tutuşmuştuk, seninle
Eteğin yerlerde
Saçların belindeydi
Sapsarı telleri vardı, ellerin sımsıcak
Gözlerin ise maviydi...

Kimse yoktu bize bakan
Sevgimiz içimizde
Yürürdük gün boyunca
Güle oynaya hiç kimseye aldırmadan
Çiçekler dolup taşmış, hayatın o taşlı yollarında...

Uzaktaki tepenin ucunda
Sessizce denizi seyrederdik
Uzaktı bize gönlümüz ama değerdi
Bakardık sessizce, yüz yüze birbirimize
Püskül olur yorgunluktan ağrıyan bedenimiz ve parmak uçlarımız
Ihlamur çiçeği kokun
Hatmi gülüşlerin vardı
Her şeyi unuttururdu bana bazı bazı...

Gizlice ufka seyrederken ellerin ellerimde
Göz göze bakışırdık öylece
Aşkın penceresinden
Geleceğe umutla bakan hasret dolu gözlerin vardı
Evin yolunu tutardık, beraberce el ele...

Annenin yanık sesi hala kulağımda
Gel neredesin kızım
Sana kıyamam bebeğim
Gülüşümüzü fark ederdi, annen
Benim sevinç gözyaşlarımı
Çünkü sen yanımdaydın
Nasıl mutlu olurduk
Senin tertemiz kalbindeki samimiyet
Kendimi ben şanslı hissederdim hep...

Sevdam akıyordu adeta
O tatlı bakışlarına
Ağlamak gelirdi bazen
Aklım karışırdı göz uçlarımda
Ufkun Güneşi yakardı yüreğimizi
Samimi içten o duygularımızı
Hala anımsıyorum...

Sen büyüdün mü derdim
Hala biz çocuk gibiydik
Seni gözlüyordum yolunu
Belki geleceksin diye
Bakacak mısın yine yüzüme
O aşkın penceresinden
Heyecanımız dünyanın zirvesini zorlardı
Henüz dolmamıştı bile yaşımız
Özledim sevgilim...

Behçet Bük