Mezâd olur nice canlar bî bahâ can pazarında
Can cânânındır da anlar, canı teslim sırasında
Zaten mevtadır tüm canlar yaratan Hakk nazârında
Hep canlıyız sanar canlar, defter dürüldü zamanında!...

Sevmeye bak canın varken, sevilmek çündür cânânın
Bunca a’mâl, hikayeyken, özü aşktır hikayenin
Sevgi yoksa ameldeyken, eli boştur hep insanın
Canı cânâna verirken defter dürüldü zamanında!...

Dürülmeden can defterin, eyle canını cânânla
Hep aşk yazsın bu defterin, olmuştur diye cânânla
Verildiğinde defterin oku onu heyecânla…!...
Şimdiden olsun haberin, defter dürüldü zamanında!...

Düşme sevâb derdine sen, mahşer kurulur da o dem
Düşme cevâb derdine sen, amel sorulur da o dem
Sevâb, cevâb… aşkta bil sen, bu ise hakikat madem,
Ey ben-i âdem! Gel de, sev sen! Defter dürüldü zamanında!...

Ya defterinde bu zâtın, aşk bilmez bir âdem yazsa!...
Yoktur sanma kabahatın; kabahat var nefsin varsa;
Gelişir bak istidâdın; istidât var, kâlbin varsa;
Um dur…! Olur istihkâkın; defter dürüldü zamanında!...

Yaratanındır cânânın; kesme ümidini sakın!...
Bakarsın, sever cânânın, böyle çektiği için canın;
Düzeltilir yazılanın, olduğu çün hüsn-i zanın;
ALİ gibi bunu yapın, defter dürüldü zamanında!...