İnsanın bilimi bir hiç hükmünde,
Hayatı tınmayan bilemez beni.
Doğruyu aradım, eğri, büklümde,
Hep aynı kalmayan bilemez beni.

Kara kaş sahibi baktı gizlice
Baktı da ruhumu yaktı gizlice
Yılan gibi girdi, aktı sinsice,
Yürekten anmayan bilemez beni.

Göz kafir, dil zehir, deli desinler;
İster âlim sayıp veli desinler.
Şu karlı dağların yeli desinler,
Aşk için yanmayan bilemez beni.

Düşse gönül derde, Allah var gam yok
Ondan habersiz meşk, akan zaman yok
Her an doğar bir can,bunda bir zan yok
Hiç benden olmayan bilemez beni.

Adımı ervahta çile yazmışlar
Vuslatı yabâni ele yazmışlar
Sanki bir gizliden dile yazmışlar
Dostu dost sanmayan bilemez beni.

Nefsimden bizârım, Yâ Resul Allah!
Kendime nazârım, Yâ Resul Allah!
Ölmeden mezarım, Yâ Resul Allah!
Başı dik durmayan bilemez beni.

Yâr için ah çekip, yanmaya geldik
O yanmasa, yanıp, anmaya geldik
Kendini bir mutlu sanmaya geldik
Bir gönül almayan bilemez beni.
...........
Ali Urgan