rahvan atlar gibi
alınca eli kolu ve hayatı kırık birini sırtıma
sinsiliğin-in görkemin de kör oldu gözlerim
düşürünce yanlış yunluş bilinmez kuytu yollara
belimi büktü yokuşlarında kırılırken dizlerim
içine düşürdü iflah olmaz bin bir dertlerin

ne yaptın ise hep içime düşürdün hüsranın acısını
soldu rengim kül gibi
kancık lığının yanış da biçare kalmaktan
gelip geçen uçup da gitti
sanki de hiç bir şey olmamış gibi
ne yürek doldu nede şu emek dolu ellerim
boş boşuna kürek sallamaktan

çok açtım her hal de ki sevgiye
susuz kuru bir dal gibi
ondan mıydı çabuk aldanmam yanlışlarına boyun bükerek
kala kaldım işte şimdi süt dökmüş bir kedi gibi
sana varan yollar hem tuzak dolu hem de çok alengirliydi
tek bir çarem kalmıştı yutkunmadan tükürmek

her tür köpek dolanabilir artık arkandan
ve kaldırımlar insan olmayanı taşımaz zaten kalbi taş olsa da
sen hep bir kaç kuruş fazla çarpmanın peşine düştün
ve de tüm duyguları kezzap gibi yakışta biçip de geçtin
etmediğin ne kaldı ki bu garip külhana
her adımın da beni çöktürdü rezilliğin
bilemedin gitti bir türlü onurlu yaşamayı
meğer ki bataktan çıkana kadarmış menzilin

estin durdun yeri göğü tufana çeviren bir hortum gibi
sen değil miydin kara bulutları üstümüze çeken
güzel adına ne varsa çark ettiren
yerin dibine girsin o sinsice yalanların
ak saçlarımın bile hiç bakmadın hatırına
dönüyor bak etrafında ağzı salyalı çakallar
katkıda bulunmak için senin o kirli kırıntılarına

unutup gittim bile kahırlarını izi kalsa da
giden emeklerime belki kıssa bir zaman içim sızlayacak
yeni baştan çıkacağım rahvan rahvan yoluma
havale etiğim belkide arşa dayanacak

sığınacağım Yaradanın ipine inançlı bir kul gibi
ısınacak bu hep üşümüş olan beden
kurtuldum ya son anda kaskatı donmaktan
şükürler yağdıracağım Rabbi’me hiç mi hiç bilinmeyen
seni bıraktım o layık olduğun yaşantınla baş başa

bu yüzden dayadım sırtımı beni ben yapana
koyuldum şimdiden kirletmiş olduğun ruhumu temizlemeye
yaşasan da
ölsen de
sana son kez olsun bu elveda

hep nalıncı keser gibi
beni yontup da durdun kendine
meğer ki hep kiracı yüzüne gülümsermiş evlinin
eve sahip olana kadar sinsice..



(11.04.2019) Kadri Atmaca--AZAP...