MEN İNSANAM BALAM

O Yezdan ki menem balam;
Zerdüşti’yem.
Alevi’yem, men Ali’yem!

Boynum düzdür eğilmezem.
Eğrilere Zülfikâr’am, gözü karayam, men deliyem!

Kerbela’da Hasan, Hüseyin’em, men insanam!

Fuzili’de beyit beyit,
Taptuk Emre’de güzel öğüt,
Kal’da kul Nesimi,
Mansur’un akan kanıyam men!

Elde asa turda Musa
Yahudi’de Üzeyir,
Hıristiyan’da İsa,
Meryem,
Müslüman’da Muhammed’em men insanam!

Ta Ademden beri;
Hacerül Esved Taşı,
Yigitler yigidi Zeyneb’em,
men insanam!

Putperest"em!
Zerdüşt"iyem!
Müslüman’am!
Yahudi"yem kime ne?

Bir bedenim,
bir ruhum var.
Şaşır insan oğlu şaşır,
Ruhum o bedeni taşır!

Vadem dolup öldüğümde;
Men toprağam.
Baştaşımda adım yazar bilesen!
gelir isen mene değil,
hakka selam veresen!

Men;
Senin çözemediğin sır,
Yürekte sevgi,
Tanrıda aşk,
Gel toprağı eş de bak.

Men özümde bir balçığam!
Men İnsanam balam,
men insanam!

Efkan ÖTGÜN