Farazi aşklar yurdu mülteci yüreğin,
Aykırı türküler söyler her adımda.
Şehrin, bezgin, yılgın sokaklarında,
incinir bordo dudakların buz kesiği ayazda.
Engin göğsünde  yılkı atları, 
Nadasa bırakılmış çiçekleri,koparmada usta.

Ey yüzü cennet bahçesi sevgilim,
Yalınayak koştuğum sokaklar, fısıldıyor ismini.
Lâl dilim kıvranıyor sevdanın karşısında,
Ürkek kuşlar kalkınca göğsünün kafesinden, 
Limon kokulu saçların düşer yadıma.

Ilık yağmurların serinletici kokusunda,
Ruhsuzluğum açığa çıkıyor.
Mesken tutuyor karanlık yüreğimde,
Ebedi bitimsiz bir sancıyla yakıyor benliğimi,
Ve soluyor penceremdeki çiçekler.

Bileklerini kesiyorum umudun,
Umarsızca dolanıyorum şehrin karanlığında.
Resimli bir kitaptan çalıyorum,çocuk sevinçlerini.
Artık dayanmaz kıyılarıma aşk biliyorum,
Künyeme ölüm kazınmış ezelden.

Ey sevincimi törpüleyen sevgilim,
Kırgın vedalar bırakma avuçlarıma.
Rüzgarda savrulan kuru dallar gibi,
Estirme yüreğimde ayrılıkları.
Morarıyor cesetim sensizlik rıhtımında.