Bıraktığım Dünya bu değildi ey hayal..
Yemişleri vardı sokağımıza sarkan dalların.
Rüzgâra karışıp ta gelirdi uzak mahalle fırınının kokusu,
Ay doğarken görürdün karşı tepeliklerin ardından,
Doğan bebeğin haberi gelirdi tez elden.
Ve öleni duyardın ağlamaklı seslerden.

Mahkûmu oldu sabiler çıkılmaz sokakların.
Kıymeti yok şimdilerde çatlayan şakakların.
Berhavamı olacak ömrümüz bu çarkın dişlerinde,
Yeşili görmez oldu insanlar düşlerinde.

Ne Ay’ı gören şimdi,
Nede kokular alan.
İşittiğimiz ise
Koskocaman gürültü.
Farklı bir dünya resmi çizildi dünyamızın üstüne,
Anlamsız bir melodiye mahkûm kulaklarımız,
Ne tüyü bitmemiş bir yetim tanıyoruz,
Nede gördüğümüz var dumanı tütmez bir bacayı.
Gökkuşağını göstermez oldu yapılar..
Heyhat bir garibe açılmaz oldu kapılar.
Kısılır gibi oldu nefesimiz kesilen her ağaçla.
Neye varır sonumuz bu amaçsız uğraşla.
16.07.2013


Şiir Atila Yalçınkaya