Sokakta Yürüyen yalnız adam,
Başı önde yavaş yavaş yürüyen
O sakin ve agır yürüyüşüyle sanki bir tanksavar
sokakta tek başına yürüyen yalnız adam
Başı önde, dertli, düşünceli
Ama sokak sanki cenaze evi
Sokak sanki terkedilmiş bir eş gibi
sokakda ne lamba var nede sesi gelen bir sakini
Başı önde yürüyen adam sanki birşeyler haykırmak istiyor
Yutkunuyor burnunu çekiyor ve yürüyor
Aslında yürümüyor ayaklarını onu sürüklüyor
derdini içinden bir türlü söküp atamıyor
Sokaktaki yalnız ve düşünceli adam sag eli ile birşey sıkıyor
elindeki sanki dertleri elindeki sanki insanlara kini

O dalgınlık ve üzüntüyle bilinmezlere yürüyor
nereye yürüdüğünü belki kendide bilmiyor
o yürüdükce yol büyüyor
Yol büyüdükce yalnız adam tükeniyor
Karanlık sokakda iki gölge bliriyor ansızın
gölgelerden biri tedirgin diğeri gayet sakin
Yalnız adam birşeyler hissetti
Ama belli etmedi avucunu dahada sıkdı devam etti
Yüzleri belirsiz iki adam yaklaştı
Yalnız adamın kafası ilk defa yukarı kalkdı
Kafasını gökyüzüne kaldırdı yıldızlara baktı

Ansızın bir silah sesi ve yerde cansız yatan biri
Yalnız adam birşeyleri sezmişdi
Ama değiştirmek için hiçbir çaba sarfetmemişti
Sokak aniden aydınlanıverdi
Siren sesleri gecenin kasvetiydi
Yalnız adam yerdeydi polislerden biri yaklaşdı
üzerini aradı ceplerini karıştırdı
sıkmış oldugu elini açmaya çalışdı başaramadı
Sokak sakinlerinden bir genç kız yaklaşdı
Önce bir hıçkırık sonrası kalp sızlatan gözyaşları
Genç kızın yalnız adamın eline bakdı
Ellerii götürdü dokundu sanki sihirli bir degnekdi elleri
elindeki gül ve bir parça kadıt vardı gülü aldı kokladı
Kagıda baktı YALNIZ ADAM kagıda
BİZİ ANCAK ÖLÜM AYIRIR YAZMIŞTI