2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1383
Okunma
Bir damla sevgili
Bilmezdim yalnızlığı bir ağaç gibi
Değilse ormanında yürüdüm
Ben
hayatımda hep üzüldüm
Her şeye rağmen düşmana inat
Sürgündüm göğsünde yılmaz gibi
Tutsaktım Ahmet gibi
Gülfidanlarını kıran darağacı gibi
O ağaç bir daha çiçek açmaz kanlıdır
İnsanlığa inattır..
Çiçeğe durmuş ince bir
bahar dalı gibisin sevgili
İçimizdeki hayat böceğidir
Bizi yaş/atan..
Dipsiz uçurum boylarında
Hep elimi uzatım sana
Akardım oysa nehir yataklarında
çamurla sıvamışım göğsümü
Belkide uçuruma kavuşurum
Bir şelale gibi akarım ormanlarına
Bir damla sevgili....
5.0
100% (5)
Cevap Yaz
