Hangisin sayayım, hangisine yanayım.
Her birisi adını, vatan yapıp gittiler.
‘Gökhan Özkan’ birisi, birisi ‘Fatih Duru.’
Her ikisi canını, vatan yapıp gittiler.
Bu vatan toprağına, cismin katıp gittiler.

Gençlik nedir ki bacım, nedir tatlı can canan.
Hep yiğitler şahindir, kartaldır gökte uçan.
Bir bozkurttur Ali’dir, Açıkgözlü Ulaş’tır.
Bu yiğitlerde canı, vatan yapıp gittiler.
Bu vatan toprağına, cismin katıp gittiler.

Bir kalemleri vardı, birde tutan elleri.
Su gibi gönülleri, şeker gibi dilleri.
Ellerinde kanayan, kan kırmızı gülleri.
‘Engin’ sevgi ‘Eker’di, ‘Aydın’ yüzlüydü ‘Emin.’
Onlarda ellerini, vatan yapıp gittiler.
Bu vatan toprağına, cismin katıp gittiler.

Karanın karşısında, ‘Nuriye Ak’ duruşlu.
‘Halil Kandemir’ çağlar, küçük çocuk gülüşlü.
‘Vahit Tuna’ gençliğim, Çanakkale bakışlı.
Her biri dillerini, vatan yapıp gittiler.
Bu vatan toprağına, cismin katıp gittiler.

Kutsaldır bize vatan, zerresinden seçilmez.
Ölmeden bir insana, kefen gömlek biçilmez.
‘Ramazan’ aramızda, ‘Ege’den hiç geçilmez.
Kaç yiğit şehit düştü, hiç ölmeden gittiler.
Vatanı böldürmeyip, hiç bölmeden gittiler.

Bizde yürek var yürek, yoktur yürekte usanç.
En son şehit düştü bak, Çanakkaleli ‘Kıvanç.’
Tüketemezler bitmez, bizde imanla inanç.
Kimileri sessiz sessiz, hep sedasız gittiler.
Sıladan çok uzakta, hep vedasız gittiler

Ağlamak çare değil, gidenlerin ardından.
Analar feryat edip, ölmemeli kahrından.
Hangi anamız geçer, bir ‘Koray Onay’ından.
Onlar hayatlarından, geçip geçip gittiler.
Şu ecel şerbetini, içip içip gittiler.

Ölüler Kentinin Ozanı
24.03.2016-16.08.2017/Kepez/Çanakkale