5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1469
Okunma
eski bir siir
Gece cöktügünde
hüzün cöker gözlerime
önümde karalama
yüregimde özlem
yazarim ara ara
Gecenin sustugu anda
sanki kaybolur bu aci
bir an icin dahi olsa
unutur yüregim seni
ama lakin
saat 12 yi buldugunda
ba$lar yine a$ik
dü$ünmeye
kara kara..
Gecenin bu soguk simâsinda
bitmek bilmeyen özlem
ba$ini almi$ dola$ir sokaklarda
kimsesiz
arar seni cagresiz
bulamazsa
ki bulamiyor
yara olu$ur bagrinda
zalim bir yara..
meri
Şiirin sahibi
Cevap Yaz