Mihnetle Verdiğin aş, bana zehir.
Verdiğin bir lokma al senin olsun.
Birkaç gülüşüne bin tane kahır.
Çekemem kahrını al senin olsun.

Ben söylerim her dem, türkülerimi,
Salarım rüzgâra kâküllerimi,
Okurum kuşlara şiirlerimi.
Çaldığın alkışlar al senin olsun.

Bir can borcumuz var, Yüce Mevla’ya,
Verdiği nimete bin kez eyvallah.
İnsanın makamı alamı ala
Narına razıyım can senin olsun

Beni şair etti bu bozuk ahval
Türlü türlü insan farklı farklı hal.
Herkese doğuyor güneşle hilal.
Yüreğin yetiyorsa al senin olsun.

Hür Olmak isterim her zaman her dem.
Tevazu mahviyet en büyük erdem.
Yüzüme sürerim her türlü kadem.
Kibirle verdiğin gül senin olsun.

İnsanım gezerim Hakkın mülkünde,
Rabbim vermiş nimet, işte üstümde.
Dünyanın sevdası yoktur gözümde.
Çoğu tanır atila’ yı durur sözünde.
Üstümdeki hırka al senin olsun.


Atila Yalçınkaya
28.10.2010/Diyarbakır.