En sevdiği renkti kırmızı.
İçini yakardı bir sızı.
Güldü mü çiçekler açardı gözlerinde.
Bazen akşam üstü kasveti vardı sözlerinde.
Alnında güneşi taşırdı yaprak gibi.
Merhametliydi bir ana gibi,toprak gibi.
O şirin Anadolu kızı.

Yazması kadar güzel şarkılar söylerdi.
Bilseniz kuşları,çiçekleri ne çok severdi.
Gecenin kalbine yürürdü sokakları dar.
Kar beyaz hayalleri vardı sonsuzluk kadar.
Sevgilisiydi yağmurdan kaçan kelebeklerin.
Saçlarını okşardı yoksul bakışlı bebeklerin.
O mahçup Anadolu kızı.

Bahar kokulu elbisler giyerdi.
Bir melek gibi dolaşırdı sessiz.
Masal kızlar kadar talihi yoktu belki.
Elleri hamur kokardı,saçları yıldız.
Ölümden çok töreden korkardı.
Acılarını gamzelerinde saklardı.
Bir sevdiği varsa yüreği bahtiyardı oy.
Çocuklar büyütürdü içinde boy boy.
O yoksul Anadolu kızı.

Ressam Nuri İyem’e teşekkürler.