Terleme yapıyor, bili yon mu!..



Tüyden hafif olamadım, her sabah,
Karşı damda güneş parlar, bana ne,
İçimden şarkılar gelmiyor, sustum,
Bağırır-çağırır yürek seni, sana ne...

Herhangi bir önlem, bir çarem yok,
O günden beri hicrana tutunuyorum,
Yaptığın gün geçtikçe yüreğe oturdu,
Belki, sen diyorsun:”kurtuluyorum”...

Her zaman aşığındım, görmezcesine,
Gidişinle bir kere, olmadın pişman,
Güzel vakit geçirmek, nerede şimdi,
Yokluğunda oluyor, en katı düşman...

İçimi dökmeden, geçirilen zamanlar,
Dakikama erişilmez, o değer kazanır,
İki günü, eşit olan, zaten ziyandadır,
Kim acı çekmemiş aşkta, o aldanır...

Romanın süper kahramanı, sen ve ben,
Haksızsın, hikaye iç içe anlatıldığında,
Yer almak kim ister ayrılık sözcüğünde,
Kim bekler, tek yastığı, boş, yatağında...

Ağaçsız meydanda, kalan kuş gibiyim,
Konacak, tek dalım vardı, kırılı verdi,
Oturmadı üstüme, bu gidiş hoş değil,
Mehtap solgun, yıldızlar tükeniverdi...

Hasret ağırlığına, kim katlanabilir ki,
Gerçekten ayrılığı, içten dili yon mu?
Tek mükafat, özlem yaran yakarken,
Bende, terleme yapıyor, bili yon mu!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.