Ruhumu zincir zincir bağlasınlar isterim
Yamacına bir dağın şöyle yüksek mi yüksek
Rengi solgun cam gibi,cansız bakan gözlerim
Belli ki bırakmamış bir çift yaş süzülecek
Her emeğin hasadı,hasret kanadı takmış
Yıldızlarca mesafe,vuslat öyle uzakmış.....

Bir kartal kanadına,gıptayla baktığımı
Ağırlığım toprakta,hahifliğim göklerde
Bir Anka telaşıyla kendimi yaktığımı
Kayıbımı ararım,külümde yükseklerde
Sen de dön ardına bak,gidenler ne bırakmış
Dağ niye kar altında,çöller niye kurakmış.....

Ne kısa insan ömrü,ne uzun ızdırabı
Zirveden kopan kaya,toprağı da sürükler
Ressam kondura dursun,çerçeveye mehtabı
Geçen günler sahile yorgun düşen köpükler
Azad edildi çoktan,dün bu güne tutsakmış
Sen boşuna çırpınma olanlar,olacakmış.....

Her kim alırsa alsın,Dünya onların olsun
İçimde bir burukluk bırakırsa na-merdim
Çok kandım cilvesine,bu yalancı fanusun
Ufukları seyretmek artık yegane derdim
Adına hayat denen bu rüya,yaşamakmış
Beşikten başlayan yol,mezarda duracakmış.....

07.03.2019.GÜREL Nezlim