Bir can taşıyor
Yükü ağır, hemde çok ağır
Vakit gelip çatmış
Dişleri birbirine kenetli
Sessiz, sedasız
Çığlığını gömmüş içine
Sonra ince bir ses
Bir can gelir dünyaya
Gülüşü ömre bedel

/...

Dur durak bilmez kadın
Vakit toprağı doğurtma vaktidir
Elinde çapası
Sırtında yavrusu...
Vurdukça toprak ananın karnına
Can bulur, yeşerir tohumlar
Alın teri ile sular
Sırtında yavrusu ile kadın...

/...

Boş durmaz kadın...
Odunları bağ yapar, taşır hanesine
Elleri ile hazırladığı
Güneşin koynunda demlenen tarhanayı koyar ocağa
Sırtında yavrusu ile kadın...

/...

Kalk kadın erin gelmiş!
Yorgundur!
Alır leğeni üşenmeden yıkar ayaklarını
Tüm saygısı ile kadın...

/...

Vakit tamam, herkes uyur
Kadın bu ya; nasırlı elleri boş dururmu?
Kınalı kuzusundan aldığı yünleri eğirir
Lambanın titrek alevinde
Şefkati ile kadın...

/...

Kadın!
Hayallerin yok mu senin?

-Ocağımdaki aş, tarladaki bereket, sırtımdaki yavrumun geleceği...


Kadın!
Saçların neden beyaz?

-Yaşama kattıklarımın izidir..


Kadın!
Okur yazarlığın var mı?
-Kız çocuğuydum diye babam vermedi okula!
Ama
Ben kızımı okutacağım, öğretmen olsun, bütün kızları eğitsin.



Birgül Yeğin

7 mart 2009