Yaramaz bir çocuktun sanki, bir kaçak...
birkaç merhabalık ömrü var, sonra yakalanacak...
hatırda, yeşiller içinde gülüşü kalacak
birkaç satır da aşka batmış sözleri...
zaman geçer gider,
bulanıklaşır anılar,
silinir yüzümde gözlerinin izi…
bir yalnızlık anıdır seni içeri alan
bir yığın samandı, bir kıvılcıma bakardı...
demem o ki anla dilimden,
döneceğin yollarda senin,
yalnızlıktır beni bekleyen ...
dokunursan yılgın duvarlarıma,
yanık bir ezgide bilmediğim bir dilden,
“çavre şamın” olursun,
karaya vurur ela gözlerin
sen gidersin duvarlar üzerime gelir, yeniden...
işte bu yüzden ;
lirik bir öykünün giriş kısmındayken daha,
kaybolup gideceksin, yazılardan ibaret anılarda…
sen, istediğin kadar kalabilirsin, hayalden bozma,
ışığı karartılmış anılarda.
ben gidiyorum
hoşçakal…