Sen gittiğinden beri evlat;
Bu şehirde sabah olmuyor
Güneş her sabah penceremde doğup
Her akşam ine orada batmıyor
Sen gittiğinden beri evlat
Bu şehir aydınlanmıyor
Yıldızlar senin varlığındaki dibi dans etmiyor gökyüzünde
Bulutlar aşkı anlatmıyor
Onun içinde;
Aya,güneşe ve de yıldızlara bakmıyorum
Yani sen yokken evlat,
Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum...


Sen gittiğinden beri evlat;
Kokoreç yemiyor yanında ayran içmiyorum
Çünkü sensiz tadını alamıyorum...
Televizyonda gösterime yeni giren ilmleri izlemiyorum
Kahvede ihale oynamıyorum
Oynasamda ihaleye girmiyorum
Yani sen yokken evlat,
Ben bu şehirde hayatı doyasıy yaşamıyorum...


Sen gittiğinden beri evlat;
Rakı içmiyorum,
Rakı şişeleri duruyor köşedek büfenin vitrininde
Mezeler hala aynı yerinde
Ben ise elimi bile sürmüyorum
Yani sen yokken evlat,
Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum...

Sen gittiğinden beri evlat;
Kavgalarda ağız dalaşkarına
Seninki gibi tad bulamıyorum
Mahallede yaşıma aldırmadan top oynamıyor,
Çocuklara şeker almıyor,
Tramway yolunu otalayıp çarşıda yürümüyorum
Yani sen yokken evlat;
Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum...

Sen gittiğinden beri evlat;
Sokak lambalarına taş atmıyorum
Taksi durağı zillerine basıp kaçmıyorum
Hassiktir Mehmet’ten alış veriş yapmıyorum
Çünkü dükkana giremiyorum
Girince kasada seni görüyorum evlat
Seni görüyorum..
Bu sefer;
Ayrılığın verdiği ağırlık biniyor omuzlarıma,
Kötü oluyorum...
Yani sen yokken evlat,
Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum...

Sen gittiğinden beri evla;
Müzik dinlemiyorum
Yukarıda hoparlörlerin tozunu alan olmayınca
Müzikten birşey anlamıyorum
Çaya iki şeker atmıyorum
Şekesiz ve demli içiyorum
Acısı ayrılık acısını unutturun diye...
Gece yarısı otogara bira almaya gitmiyorum
Yukaruya bile çıkmıyorum evdekileri görmeye
Yani sen yokken evlat,
Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum

Sen gittiğinden beri evlat;
Daha bi geç geliyorum eve
Sanki yukarıda seni uyuyormuş gibi düşünüp
Sessizce girebileyim
Çabucak uyuyup yokluğunu unutabileyim diye
Sen gittiğinden beri evlat;
Kuruyemişçiden badem içi almıyorum
Sana süpriz yapmak için cebime cezerye koymuyorum
Yani sen yokken evlat
Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum...

Sen gittiğinden beri evlat;
Bahçede silah atmıyorum
Komşuları da tüp patladı diye kandırmıyorum
Alaattin parkına inmiyor,
Dilan’da bira içmiyorum...
Yani sen yokken evlat,
Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum...

Sen gittiğinden beri evlat;
Ben hayatın tadını bulamıyoum
Bulamıyorum evlat...
Bulamıyorum...

Abin...
Esat GEYVELİOĞLU