İki ayrı kentte
Yaşayan iki yürek...
Tesadüf , karşılaşırlar;
Yitirdiklerini düşünerek...


Ağlamaktan ve özlemekten yorgun,
Uykusuz geçen saatler...
Yıllara inat;
Yaşadıklarını , feda ederler...


Ümit vardı içlerinde ,
Şiirlere sığındılar...
Birbirlerine söz verdiler;
Kağıtlara , karaladılar...


Düşünürler , birbirlerini ;
Mutluluğu,yeniden ararken...
Ümitle , yazarlar Aşk’ı
Daha yaşanacaklar, bitmeden...

Bir tarafta kaygı, bir tarafta korku…
Sarsa da benliklerini;
Yüreklerine söz geçiremezler…
Bozulmasın bu büyü…

Ümidin adı Aşk,
Aşkın adı ümitse...
Bitmedi bu hikaye,
Devam edecek elbette!!!
Met-Nim 11/06/2008
Yarım kalan bu şiirin derlemesini yaparak desteğini esirgemeyen sayın wazqecme bey’e sonsuz teşekkürlerimle...