3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
834
Okunma
Sana
İki kelime yazamadım,
Affet,
Tüm kelimeler çıkmıyor kalemimden
Sevda grevindeler
Ve sen gelmeden
Hiç başlamayacaklar
Anlatmaya seni,
Oysa ne çok severlerdi
Birbiri sıra buğday başakları gibi
Çıkarlardı topraktan
Sen kokarken
Otururlardı cümlelere
Ama şimdi
Yoklar yokluğun gibi
Sesizler
Ve kimsesizler
Aynı bıraktığın o cocuk kalbim gibi,
Atıyor kimsesizliğe
Sarsılıyor, titriyor,
Fakat
Ve kalbimin Ağzından çıkan her söz
Onlara katılıyor,
Oda konuşmuyor yani,
Ve baksan zalim bakışlarınla onlara
Hani yollarına sersem ruhumu
Sende Yaksan tüm hırçın düşüncelerini
Geri gelirler belki,
Bıraktığın boşluktan...
5.0
100% (1)
Cevap Yaz