Gönlü düşürdü yere billâh sakar bu şehir
Yaralı yüreğime çivi çakar bu şehir

Hüzün süvarileri dayanınca yüreğe
Hayal denizlerinden ruha akar bu şehir…

Pulathane içinde saklar vaktin hüznünü
Dünden alıp ilhamı güne bakar bu şehir

Dualar gözyaşıyla göklere yükselirken
Hasreti alev ateş, yakar yakar bu şehir

Maviliğin koynunda kuşanır yalnızlığı
Başına yasemenler, güller takar bu şehir

Tutuşur mendirekte sulara düşen ateş
Ölümsüz anıları başa kakar bu şehir

Yankılanır sinede ayrılığın ağıdı
Yürekte bırakmadı gurur, vakar bu şehir

Şakaklarımda aklar hüzün taşır yarına
Aynadaki gölgeme kurşun sıkar bu şehir

Sargana’da ân durur, katmerleşir acılar
Yüreğimin bendini yakar yıkar bu şehir

Muhabbet çınarının dökülür yaprakları
Sevgilinin nazından bir gün bıkar bu şehir

Silahların gölgesi düşünce umutlara
Zakkumun inadına sümbül kokar bu şehir

Zamandan düşülünce acıların darası
Düşmanı yılan gibi bir gün sokar bu şehir

Gelinliğini giymiş, vuslata kanatlanmış
Yüce dağ başlarında bembeyaz kar bu şehir

Kalbimizin azığı, has bahçemizin gülü
Hicran ateşlerinde gönlüme yâr bu şehir

Akçayla olur abat gülümser Akçaabat
Selamet sahiline elbet çıkar bu şehir…

M.NİHAT MALKOÇ