Pırangaladım

Prangaladım
Zincirledim kahrımı öfkemi
Kanayan güllerin hüzünlerinde kaldım
Yine ben bu akşam

Bir yağmur damlası
Kızarmış gözden aka n bir damla gözyaşı
Tüm dünya nehirlerince bulanık akan
Devlet Erki görmez gözleri önünde
Kızılırmak’ı dumana kara yasa boğan

Bir kar bir dolu yumağına
Doldurdum kahrımı öfkemi
Doktüm akıttım ıslak kanayan
Bir gülü andıran siyah gece nehrine

Yedi iklimin ağıt yağmurlarının
Yedi iklim kanayan yaralı çiçeklerin
Gözyaşı oldum, ılık ılık döküldüm
Baharda yeşerecek morkaranfil dağlarına
Taşına toprağına barışa hasret bırakılan
Yüreği yaralı ana yürekli Anadolu’nun


Yağmurun bulutların yıldızların
Gözyaşları dinmek durulmak bilmezken
Denizler homurdanıp dağlar salladığında
Gök görleyip bulutlar parlayıp prangaları,
Zincirleri kırıp parçalamak isterken kahrından

Ey benim,
Yedi iklim yüreklenmiş toprağa kök
Güneşten ışınlanmış kahrım öfkem
Ben sana zicirlenmişliğimi kıramadım
Ben sana sevdalanmışlığımı kahır yükümü
Döktüm akıttım kanayan bir gülü andıran
Kanayan güllerin hüzünlerinde kaldıam
Yine ben bu gece, ben bu gece


İşte böyle,
Benim kahır, benim öfke çiçeğim
Taşı toprağı granidi yaran dağlarda boyveren
Muradı, ereği için ölümü gülen gül derenim
Trasilvanya kökenli enperyal aşılı ölü ruhların
Kara bulut kabuslarında hezeyanlarında kaldım
Yine ben bu gece ben bu gece


İşte böyle benim zincir kıranım
İşte böyle kahır delen toprağa kök salmış
Sonsuzluk baharına değin çiçek açacak olan
Ayrıkotum ay aydınlığı çiçeğim

Eğin, Everestler Kafdağları hasetten bükün dudak eğin
Umudumuz olan Nuhu’un Gemisi bulununcaya değin

Prangaladım
Zincirledim kahrımı öfkemi içime
Kanayan yaralı siyah güllerin hüzünlerinde kaldım
Yine ben bu akşam,ben bu akşam!!