Gerçekte sevenler ağlar gizlemeden gözlerini,
Utanmak ırmaklarını kurutmuştur,
Gözleri;
Çokta umursamaz zamanı yada mekanı,
Ağlar hani hiç yaşamamış gibi,
Bakarsın uzaktan,
İmrenirsin!
Çünkü kimse yoktur ! içinde sevgiden başka.
Birde kara sevdalılar vardır,
Onlar ağlarken kelimelerle ağlar,
Kelimeler siyaha boyanır,
İlk kurulduklarında sevdalıların ağzında,
Sana bana ulaşana kadar kan kırmızı olur,
Kan çiçekleri kokar,
Hasret vardır azda ama?
Onlar ne yana baksa aşkını görür,
Yarına hasret yaşarlar,
Ve kimsenin sevmediği havalarda
Kıyaya vuran dalgalara bakarlar
Ağlamak gibidir yani,
Onlar ağlarken de böyle gürültülü ağlar,
Derinden sevenler;
Hiç ağlamazlar.
Çünkü göz yaşları değil
Onların döktüleri
İmkansız bir aşka ömürden başka
Utanırsın konuşmaktan,
Onlar çünkü kelimeler ile ağlar
Ve sen hiçkimseyi sevmemişsindir onlar kadar,
Sevmek utanmayı gerektirir,
Çünkü insanı sevmek
Utanılacak birşeydir bizim için...