27
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3184
Okunma

yan kat komşum kuru fasülye pişirmiş.
kokusu,dumanı burnuma geldi,
hatırlayıverdim lezzetini.
emekli maaşına kıyıp alıvermiş,
bir koşu pazardan kırık pirinç aldım,
içine de arpa şehriye kattım.
bir tencerenin yarısıyla komşumun,
kapısını çaldım,fasülyesinden aldım...
üst kat komşum hoşaf pişirmiş,
üç,beş meyvasını
şekerle eritmiş.
o fasülyeden,biz hoşaftan nasiplendik...
diğer komşum çay demlemiş,
son tabak kuru’yuda ona verdik.
çay içip sohbet eyledik.
çocukları saldık bahçeye,
oynasınlar yeşillerin üzerinde
ayakları çıplak
değsinler toprağa "aman otlar ezilmesin dedik"!..
zaten yazlık ayakkabıları henüz seçemedik...
onlar koşuşturken bizlerde izledik,
bizlerde kime benziyorlar diye şöyle bir gülümsedik.
bir koşum kek yapmış,yanına kahve pişirdik
afiyetle yedik,şükrettik
çocukların da ellerine
birer dilim verdik
kuş’lar bir dal’a konmuş
çocuklar kek kırıntılarını
kuşlarla paylaşır olmuş...
kim demiş apartmanlarda
"komşuluk öldü" diye...
yeter ki aşını,selâm’ını esirgeme
her evin içinde bir aile
gez,dolaş,gönül al
sohbet eyle
bir gün kuru fasülye ye
yarın bir simit,biraz peynir
çayınıda demle
yeter ki komşundan esirgeme
televizyonları da kapat
konuşulacak,paylaşacak çok konular var...
ya da kapat gözlerini benim gibi,
dal düşlere ve tüm bunları hayâl et
lütfen bir kez dene !..
ayşe yayman