Belki yaşamak seni böyle sevmektir, aşk güzel,
Ne olur ümitsiz günleri verme, daha çok erken,
Bir çakıl taşı bile birine ihtiyaçken, yanımda ol,
Gözlerim ışığına hasret, gün geceyi beklerken...

Ayrılığı ben seçmedim, kaderin karanlık yüzü,
Vicdanın ne olduğunu öğrenmek için erkendi,
Hazırladığın hisler, sisler arkasındaymış meğer,
Olabileceklerin hayalini kurmuyorken, geldi...

Burada ne arıyorum, hayatım nereye gidiyor,
Kafandaki fikir, gerçeklerle dalga geçmektir,
Gözyaşıyla bir adım ileri götürür yaptıkların,
Yalnız olmamı, her şeye alışmamı istemektir...

Şapşal hayatını dışarı atabilir sen olursun iyi,
Pişman olacaksın, özleyeceksin sen, kesindir,
Her şeyi bildiğini sanıyorsun, bu şey aptalca,
Yıllar içinde bende birkaç şey öğrenmişimdir...

Pencerede dans ederken görürüm yaprakları,
Yokluğunda esmeye devam etti, her an rüzgar,
Gece boşluğunda bendeki çığlığımın ıslığı gibi,
Zihnimin karanlık ortamında yer alıyor, rüzgar...

Vasiyetim hazır, hiçliğimi yüreğine bırakıyorum,
Güzellik acımasızlığının göze batmayan inadına,
Gönlüm güneşe çıkmadı, hasretinin ağır yüküyle,
Nasıl özlem duymam ben, dert sizliğin diyarına...


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.