Öyle zaman olur ki; derdiniz vardır
kimseleri görmek konuşmak istemezsiniz
kimselerle beraber olmak istemezsiniz
sevdiklerinizi görmek istemek değildir
aslın da
üzmemek adına yalnız kalmak
sadece kendinizle kalmaktır derdiniz
beni benden daha iyi anlayan biri olmadığına göre
ben halletmeliyim ,anlatsam ya çok fecidir onlar için yada çok basit meseledir
Her zaman olduğu gibi yine kendim çözmeliyim

yürümek iyi geliyor böyle zamanlar da
sanki yürüdükçe hafifliyorum içimin sıkıntısı dağılıyor
yürüyorum yorgun düşene kadar
bir parkta nefes alıyorum yorulan ayaklarımı dinlendiriyorum
park sessiz ve güzel
yaprakların hışırtısını arada kuş seslerini dinliyorum
bu sessizliğin içinde gelen müziğin sesiyle mest oluyorum.
ne başımın ağrısı umurumda ne başka şey...
yeşilliğe karşı bankta oturup sessizliğin sesini dinliyorum
sessizliğin içinde o gizemli sesleri duyuyorum
ve Allah’a şükrediyorum verdikleri için

sonra hafiflemiş olarak kendimi evimin önünde buluyorum
bir daha ki buluşmaya kadar
sıkıntılı benle vedalaşıp
yaşanması gereken hayatı yaşamaya geri dönüyorum

miray