Kırılmış kanadım, kolum; ta zirvelerden düşmüşüm
Sayki savaştan çıkmışım;hem halsizim ve yorgunum
Ne yenmek önemli artık bana,ne uğramak hezimete
Gidişat hiç iyi değil,bir düşüş ki bu en dibe
Onuru olmayacaksa, eller bomboş kalacaksa
Sevgiler neyime benim, saygılarsa hep palavra.

Vakti geldi artık, silkelenmenin belki
Başkalarını düşünmekten dönmeliyim bu fasılda
Ya kendime etmeliyim bir iyilik,lütufla
Ya da ruhumu,bedenimi gömmeliyim toprağa ve yavaşça.

Acele etmeden düşünmeli insan
Sıkıntısız anlar da gelir bir zaman
Yürüyüştür ki hayat yolu;inişli,çıkışlı, engelli,…
Düştüğü çukurdan insan, kalkmasını bilmeli.

Yaslanacak ne var diye umutlarla bakarsın
Düşkün ruhun yerlerde, ızdırapta ne yapsın
Ya bulacaksın sağlam bir dal,seni çeksin
Ya da sabırla deyip, çileni çekeceksin.

İyi demeleri mi gerekir olmak için iyiden
Desinler sana kötü, vicdanın olsun rahat
Ne başkalarına göre yaşa,ne hayatı berbat et
Sıyrılacaksın gayretle,bu zeminden,izveden.

Vardır yolda bir kavşak,karar vermenin yeridir
Dünya sağlara göre,ölüler hep yerdedir
Ya paspas gibi yaşa hayatı,bassınlar üzerine
Ya da kalk ayağa yeniden,sağlam bas şu zemine.

Bul bir amaç kendine,akıp gitmesin hayat
Harcanıyor ömür denilen anbe an,saat saat
Ver kavganı sırasında,varsın ya bu gerekli,
Sonuna dek yaşamalı, olmamalı emekli.

Sorgula her ne varsa,hayat insanlar için
Yık tabuları zihinden,kır şu kavanozları
Önünde uzanıyor ebedi bir saadet
İyilik,doğruluk,merhamet,… değerler manzumesi,
Doldurursan içini, sunar hazinesini
Varlığın değil boşa, mutlak ara kendini
Değirmen de dönüyor, buluyor eksenini.
Oğuzhan KÜLTE