Gel dedin ya sen koştum da geldim
yaralı bir kuş gibi çok uzaklardan
gördün işte sevdiğim uzak değiliz
ağırdır bu aşkın yükü sızlar durur derinden
kaç umut kırdık dünden bu günden


gel dedin ya sen koştum da geldim
gülüşünde yılların esen yelleri
dudağında yedi veren güz gülleri
saçlarında uçuşan yılların anıları
gözlerinde dünyamin ışıkları
öyle bir gördüm ki seni
kırdin yılların acı veren hasretini


gel dedin ya sen koştum da geldim
yılların ertesinde kaldı en son hatıran
silinmez son busen çatlamış dudaklarımda
esirgeme gözlerimden gözlerini
gülüşünde taze serin rüzgarlar öptüğüm
dokun el değmemiş yüreğime dokun
erişin yüreğimin buzları


gel dedin ya sen koştum da geldim
güneşe renk veren gözlerini
titrerken bedenimi
kalbimi ısıtan sözlerini
zamana inat
nefes nefes çektim içime doldurdum seni
daha dün gibi
öyle bir gördüm ki seni
kırdin yılların acı veren hasretini ..



Şiir_Yaralı_34/0402.2019/avusturya