İnsan gözyaşlarıyla yalnız kalınca hürdür...
Sessiz çığlıklarımız , dökülen saf damlalar
Birer cemre her biri , gönüle düşen hardır
Bu yüzden ki ağlamak insanı güçlü kılar

Neden , niçin , nasıllar sorgular durur her an
Başı belli hayatın , sonu dersen gizlerde
Ölüm ki peşimizde bırakmaz hiçbir zaman
Her saniye her adım nakşı kalır izlerde

Kılıçtan keskindir söz , gönüldür kıldan ince
İndikçe derinlere , incinir , acır, kanar
Göremez olur gözler hesapsızca sevince
Hercai bir gülüşle gülüm ismini anar.

İşte sabah oluyor yalnızlığın koynunda
Tan ağarır ufuktan gözlerimle beraber
İmansa bir cevherdir asılıdır boynunda
Nefse kul olanlar terketse üçer beşer

Yalnızlığım saf halim koşar tutar elimden
Göklere kanat çırpar kırk kuşun kanatları
Kırk sandıkta kırk duâ dökülür şu dilimden
Arşa ulaşır her ses dondurur saatleri
Yazan ; Selma Çanakçıoğlu 25 Ocak 2019