Ana!
Ey ana!
Seni düşündüm bugün uzun uzun
Dedim, bir kusur bulayım sana
Buldum , buldum ana, canım ana;
Bize hep sevgi öğrettin, asırlık ömür boyu
Nice acıları, sabır ile, bal ile karşıladın
Gülü bile dikensiz gül olarak aşılamış
nakş etmişsin içimize benliğimize

Ana, canım anam!
Yetmişlerimi yaşarken gördüm ki
Hayat sade dikensiz gül bahçesi değilmiş,
kara çalısı
çakır dikeni
eşekarısı da varmış meğer,
arka bahçesinde hayatın.

İnsan denen beşerin
kimileri içinde sevgi melekleri
kimileri içinde şer şeytan melekleri
kimileri içinde silinmiş senlik benlik
kimileri içinde cinlik hinlik kinlik…
temizlenemez kirlilik kan kirliliği…

Ya ana!...
İşte bunları öğretmedin bize…
Öğretmedin bana M u s t a f a’ n a!..
Eski notlardan / düzeltilerek