Ayakta duracak mecali yoktu
Fırından bir ekmek aldı yürüdü
Kırgındı hayata, derdi de çoktu
Zor zahmet yolunu buldu yürüdü.

Cebinde kırk lira parası vardı
Birden etrafını üç kişi sardı
Birisi kavradı, ikisi vurdu
Çaresiz saçını, yoldu yürüdü.

Sendeledi garip, yere düşmüştü
O halinde bile, biraz koşmuştu
Ağzı burnu kandı, yüzü şişmişti
Dili sus pus oldu, bildi yürüdü.

Zaten her seçimde denene kandı
Kim vaat verdiyse, ona inandı
Mangalda köz gibi, yandıkça yandı
Kanlı gözyaşını, sildi yürüdü.

yaşlılık maaşıyla, zar zor doyardı
Aybaşını bekler, günü sayardı
Elinde kazması, taşı oyardı
Bütün zorlukları, deldi yürüdü.

Geçmişine bakmaz, günlük yaşardı
Biraz fırsat olsa, dağlar aşardı
Rakip nedir bilmez, ama koşardı
Çemberleri yardı, daldı yürüdü.

Ama nerden baksan derdi büyüktü
Başına gelenler, çekilmez yüktü
Kamburu çoğaldı, belini büktü
Engini yokuşa saldı yürüdü.

Necati dostunu, aradı durdu
Gelip geçenlere, hep onu sordu
En son Bakırköy’e, karargâh kurdu
Vatandaş Osman’dı, güldü yürüdü.

Necati OCAKCI
17.01.2019
ANTALYA