Değerli üstad,

Her şiir bir sığınaktır; kimisi kaçış, kimisi yüzleşmedir. “Aynadaki Yansıman”, bu iki ucu aynı anda taşıyan nadide şiirlerden… Şair, kelimeleri birer su damlası gibi dizmiş; her dizede biriken hüzün, sonunda avuçlarda bir denize dönüşüyor.

“Ağla!” demesi bir isyan değil; bir içsel devrim, bir arınma emridir. Çünkü gözyaşı bazen dilin bile cesaret edemediği hakikati söyler. Şair, yansımasından kaçmaz, onu sorgular, ona seslenir. Ve tam da orada — aynanın ardında — biz de kendi suretimizle yüzleşiriz.

Bu şiir, bir aşkın değil yalnızca, bir insanın kendine doğru yaptığı en uzun yolculuğun izlerini taşır. Beklemenin çaresizliğiyle, geçmişin ağır yüküyle, geleceğin bilinmez korkusuyla örülmüş ama umuttan vazgeçmemiş…

Kelimeler göğün diliyle konuşmuş, duygular yeryüzünün en kadim sesiyle ağlamış. Ve biz, okur olarak bu samimi iç döküşün tam ortasında, kendi aynalarımıza bakar olmuşuz.

Metin bey yürekten kutlarım sizi. Yalnızlığın ve sevdanın, suskunluğun ve haykırışın bu kadar zarif iç içeliği nadir bulunur.

Tebrik ve teşekkür ederim..
Selamlar..

Peri Feride Özbilge

Güzel günlerin hatırına bir tek çare belki,
Bir gün gelir diye beklemek..
İşte en büyük çaresizlik buydu,
Kendi yansımamı aynada seyretmek
Anlam dolu, hüzün kokulu bir şiirdi eser, bazen inanmak istemediklerimizi dile getiriyordu, kutluyorum kaleminizi değerli şair, saygılarımla

serbest şiirde yetkin bir kalem şiiri okudum.
kutluyorum. selam ve saygılar sunuyorum...