Herkes kendi yolunda, bir meçhule yürürken
Ben oturmuş tenhada şiirler yazıyorum
Dost dediğin, dostunun defterini dürerken
Ben vefasız birine, methiye düzüyorum.


Masmavi gökyüzünde, uçuşurken serçeler
Gönüllere değerdi, o ahenkli besteler
Kimbilir o gizlerde, neler konuşur neler
Ben sırrın kuyusunu, iğneyle kazıyorum.


Nedir bu koşturmaca, neyin peşinde zaman
Huzuru kovalarken, hüzün vermiyor aman
Baş’lar, puslu havada, ortalık tozla duman
Aklımı kırka bölüp, imbikten süzüyorum.


Ömür su gibi aktı, bitti yolun yarısı
Bahçelerde ki güller, beyaz, alı, sarısı
Sağlık ile mutluluk, tüm canlara darısı
Bazen rüzgâra uyup, kar gibi tozuyorum.


Bakıyorum sokaklar, sözde aşıkla dolu
Nefsinin arkasında, çirkefe çıkar yolu
Dağlar delen aşığı, özlüyor Anadolu
Sevda denen deryada, menzile yüzüyorum.


Ahmet MORAN