3
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
2138
Okunma
akşamlarım yetim
şafak gözlerini kapamış güne
güneş burun kıvırmış
güvenerek büyüklüğüne
sancılı gurubun al yanakları
boğulmuş kızılla
nasıl gider ilk bahar
nasıl terk eder doğurduklarını
oysa güller ekmiştim
gözleri sevimli
al yanaklı
kırmızı dudaklı
nasılda ezilmişler altında terk edilmişliğin
nasılda bayılmış kır çiçekleri
tıkamış kulaklarını rüzgar
duymuyor güllerin kesik nefeslerini
iklimler darmadağın
yıpranmış hep yüzleri
tuttu ellerim geceyi
yırttı kara perdesini
döktü denize yıldızları
her yıldız oldu bir yelkenli
üfür dedi rüzgar gülü üfür de
birkaç mil ötede
gülleri terk eden ilk bahar bekliyor
elleri kelepçeli
HÜLYA ÇELİK
5.0
100% (12)
Cevap Yaz
