BENİM ADIM YALNIZLIK OLSUN

Bir sabah uyandım, baktım etrafıma
Gözlerim doldu, daldım sessiz odama
Gözlerimi sildim bakındım etrafıma
Boşver, adım yalnızlık olsun dedim

Yürüdüm biraz indim çarşıya
Kalabalık her taraf, bir koşturmaca
Oturdum, kirli çöp dolu bir banka
Varsın, adım yalnızlık olsun dedim

Biraz kitap okudum, duygulandım
Hikâye güzelmiş, sanki bende yaşadım
Bir çocuğun baba sesine irkildim
Uyandım, adım yalnızlık olsun dedim

Nede çok oturmuşum, saatleri geçmişim
Biraz yürüdüm, sahil güzeldir dedim indim
Kalabalık toplanmış, denizi değil onları izledim
Sustum kendime, adım yalnızlık olsun dedim

Koca bir günü yine sıradanmış gibi öldürdüm
Oysaki ben, yürürken hep mutlu ve güldüm
Akşamdandır belki yine hüzünle doldum
Olsun, benim adım yalnızlık olsun dedim

Yalan gülmelere ben çok inandım, doydum
Sahte gülücükler salmayı bıraktım, yoruldum
Şu yalan dünyada ne çok yalan dost buldum
Olsun, benim adım yalnızlık olsun dedim

Ben istemezdim, inan böyle olmayı
İnsanlar itti beni, onlarsız olmayı
Ünuttum başkasıyla, mutlu olmayı
Mutluyum, adım yalnızlık olsun dedim

Karaladım bazen, aklıma dolanı, dolananı
Kaleme kızdım bazen, kâğıda attim derdimi
Bir kelama düştüm bazen, bildim yok olmayı
Olsun dedim, benim adım yalnızlık olsun...

Hüseyin TORUN