elim çocukluğumda kalmış
kollarım ağaçta


birden ona kadar üç sayıda çıkardım
rakamları yuta yuta


bakardım sonra
etrafıma


saklanacak yerler belliydi o zamanlar
herkesin yeri elimle koymuş gibi
ya çalılık ardı
ya bir ağacın gövdesine sığacak kadar sıskaydı

büyüdüm,

kalbim aşkta kalmış
kollarım sevgilide


iki elin parmakları kadar sevdim
aşkları yuta yuta


bakardım sonra
etrafıma


saklanacak yerler belliydi o zamanlar
herkesin kalbi elimle koymuş gibi
ya ayrılık ardı
ya bir göğsün kafesine sığacak kadar sıskaydı


ellerim ellere kalmış
kollarım,gövdemde


baktım sonra
etraflıca


herkes saklanacak yer bulmuş içinde
kalp evleri kilitli
ve yıllara küçük gelirken mevsim elbisesi

anla işte

bir ismin ya da sıfatın tamlamasından düşmek
ya da cümle içinde belirtisiz nesne gibi durmak

hayat diyorum,

ömrü ormana bağımlı ağaç gibi yaşanamaz
ya da,
yangından sağ çıkmış bir ağacın dalına zoraki iniş yapan kuşlar gibi
mutlu edemez gerçeği


ve peşinden
elin diyorum

kulak ver söylediklerine

ellerim diyor mu hala
elim bir ayrılık sonrasında..