1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1461
Okunma
Bir Temmuz gecesinde,
Sen donarken umutlarıma;
Çaresiz şaşakalır
Gecenin avucunda terleyen deniz!
Perişanken dalgalar saçlarına,
Ve izlerken yakamozlar gözlerimi;
Ay kızıllığı imrenir yanaklarına.
Mendireğin Offf, Off sesine gömülür çaresizliğim.
Mendirek taşları
Zeklenir hıçkırıklarıma,
Ve hıçkırıklarımla başlar anaforlar.
Gelgitlerimi esir alan buzdan siluetin,
Gölge olur ışığıma...
Sensizliğime üşüyen gece,
Gölgene titreyen alevim,
Siluetine gömülen yakamozlar
Serinletmez yüreğimi...
Aksine yokluğuna yanar yüreğim.
Varlığına kanar.
Ey yar! Senin gölgen,
Tabiatın toparlanışı kadar kanat bana.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz