Gideceğim dedin bir gün buradan,
Durduğun kabahat demiştim sana.
Korur mu ki dedin bizi yaradan?
Sorduğun kabahat demiştim sana.

Çıksam yücelere seyran eylesem
Seni sevdiğimi kime söylesem
Gitsem gurbet ele gönül eğlesem,
Yorduğun kabahat demiştim sana.

Tanrı yaratırken nazlı yaratmış
Senin hamuruna nefreti katmış
O kadar emeği kimlere satmış?
Verdiğin kabahat demiştim sana.

Kaç gece uykusuz kaldım bilmezsin
Çağırdığım yere neden gelmezsin?
Yıllardır beklerim hala gülmezsin,
Yerdiğin kabahat demiştim sana.

Yolladığım gülü geri almadın
Gönül Kapım açık bir kez çalmadın
Yalvardım yakardım burda kalmadın,
Gerdiğin kabahat demiştim sana.

Zaman kısa dedin gelme yanıma
Söylediğin sözler girer kanıma
Bunlar yakışır mı sandın şanıma?
Vurduğun kabahat demiştim sana.

DOĞANAY’ım sıla gözümde tüter
Dağların başında bülbüller öter
Yeter bu çektiğim hasretlik yeter,
Gördüğün kabahat demiştim sana.

Kemal DOĞANAY