Sustu ve bekledi yapabilecegi başka bir şey yoktu
bulut dolunayı saklamış karanlıgı öne salmıştı
hiç sevişmemiş bir kadın bilmezdi bu karanlıgı
koyu bakışlı işçi gözleri ancak tanırdı onu
tüketilen onun yaşamıydı fabrika vardiyalarında
özgürlük perdelerini kapatınca zülmün
sevinçlenir bilirdi onu kapattı perdelerini
karanlık dışarıda kaldı sokaklara korku salanlar
evlerdeki sıcaklıgı bilemezdiler.
Yıl bindokuzyüz elli dokuz ömrün yitikligi böyle başladı
Aralıkta bir kış gecesinde hikayeler anlattı umut
O ötelerdeki köyden sobada kestane
Yarin gözleri ilerde bir yerde bakıştı umut
Saat gecenin dördü fabrikada vardiye degişimi
Birazdan ezan okunacak yıkık dökük arayışı ömrün
Kimbilir belki umutlanacak güneş
İşsiz erkekler yalnız kadınlar
Beklemek ömür bitene kadar yok ötesi
Birde saçları dagınık hayeller
Anlatacak hikayesini işçilerin
Aç korkma sokaklarından keyfin
Güneş mutlak dogacaktır sabah
Biz sevişelim ışıgıyla keyfin
Yırtalım korkunun suskunlugunu
Bana şarkılar söyle içinde yanlızlıgın olsun.