NESİNİ SEVELİM (549)

Nesini sevelim biz bu dünyanın.
Her derdi kederi insana vermiş.
Hiç de belli değil hali insanın.
Geçilmez engeli önüne sermiş.

Hani deniliyor dünya ahvali.
İyi insan azdır, çoğu havalı.
Bir de bakmışın ki, herkes davalı.
Haksızlıklar sunmuş insanı germiş.

Sözün berisi de öteye kayar.
Yanlış olsa bile menfaate uyar.
Daha da olmasa kanuna ayar.
Doğru budur diye yanlışa dermiş.

Bütün canlılar da ayırımı var.
İnsanı insandan kayırımı var.
İyiden kötüden duyurumu var.
Kötü el üstünde sanırsın ermiş.

Hal vaziyet böyle neylersin hani.
İnsanın çoğu da olmuş yabani.
Atalete düşer sonrası cani.
Ölümlere gebe canlar dövermiş.

İşin acısı bu, olanlar farklı.
Kimisi aç açık, kimi firaklı.
Hasta olan çok var, azı sağlıklı.
Ömür uzasa da yaşam gövermiş.

Batıl inanç sarmış dört bir tarafı.
Hurafe din olmuş, eyler tavafi.
Bir takım hocanın yanlışta safi.
Çağdaşlık yok olmuş etraf kararmış.

Dertlerine çare cahil yaratma.
Sonrası din ile insan aldatma.
Aydınlık istenmez buna karartma.
Bu nasıl dünyadır canlar morarmış.

Sen Zayi Ozan’ım daha ne dersin.
Çağdaş bir yaşama gaye güdersin.
Nasihati çare diye edersin.
Edep günden güne aza gidermiş.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 02/12/2018 Pazar
Yayın : 05/12//2018 Çarşamba
www.edebiyatdefteri.com/siir/1201917/