Varsın gün ışığında, gece köründe olsun
Öyle sözler söyle ki mana derinde olsun
Methiye, öfke, sitem, muhabbetin yanında
Küfür bile edersen yerli yerinde olsun


İnsan türlü hallerin er*i ya da şerridir
Laf ağızdan çıkmadan kul lafının piridir
Bilinir ki biçimde hadsiz, hesapsız olan
Laf ağızdan çıkınca kul onun esiridir


İnsanı tanımlayan sarf ettiği beyandır
Asılsız söz söyleyen insanlığa kıyandır
Yarattığı sonuca kazanç diye baksa da
Hesabın özetinde elde kalan ziyandır


Önce düşün derinden ondan sonra ver karar
Düşünmeden davranan lüzumsuz gönül kırar
Unutma her çıkışın inişi de mevcuttur
İhtimal attığın taş kendi başını yarar


Bilmeden konuşanın nasibi horlanmaktır
Elindeki okları düşmanına sunmaktır
Ömrünce her adımda pişmanlık duygusuyla
Harlattığı ateşte hesapsızca yanmaktır


Sözü, özü uyuşan nazarlarda iridir
Ruhu, yüreği, beyni, halis, arı, durudur
İnsanlığı yücelten bunlardır ezel ebet
Bu hale uymayanlar insanlık küsurudur