Süsle-dikçe şiiri, şımarır mı bilemem,
Ağladığım görünmez, şiirlerim gülünce.
Nede güzel söylemiş,ben şairim diyemem,
Belki de bu ilhamdır, güzel şiir görünce.


Nezaketin çok ballı, adı güzel fesleğen.
Bu ne hoş bir nazire, gül verelim şiirce,
Ruhlara koku saçan, gönüllerin çiçeği,
Burada ilham verir, gözler yüze gülünce.


Şairler ilham alır, şiir demler gönülden,
Ömür’e ömür katar, baharlı çiçeklerden,
Şiir olur dökülür, yüreklenen dillerden,
Şiirler ilham olur, göze akar gülünce.


Bir daha görülür mü, ay yüzün çiçekleri,
Şiir olur da uçar, göğün gül melekleri,
Kafiye uyak onun, yükselen merdiveni,
Gönüllere doluşur, hasret kokar gülünce.


Uçuşan duygulardır, bereket harmanın da,
Birikir pınarlarda, çağlar hoş sedalar da,
Duyan duymayan bakar,dalarım sevdalara,
Yıkılırım yürekten, sulu bir göz görünce.


Duygular düşünceler, coşarsa lirik anla,
Aşkı gönül sızlatır, pastoral duygularla,
Destan olan tarihin, öğren epik umutla,
Öğretir sana bunu, didaktik söz olunca.


Beni mısralarında, hece hece anlatsan,
Manzume bir şiirle, ruhuma bir üflesen,
Kısacık zihaf olsan, içimde şiirlerden,
Arada bir yoklasın, duyguların olunca.


Bir yakılsa bu gönül, tacı gül olur bana,
Hatırası yücedir, elbet gülecek yüzü,
Ondan ötesi var mı,çölde güzel bir vaha,
Şairler göremedi, üzüldüler bir daha.


İmgeler ve simgeler, şiirin dudakları,
Hüzünlüdür bahçesi, solarsa yaprakları,
Hatırlatır eskiden, inleten şarkıları,
Bir saba makamıdır, anlatır duyguları.


Anlayan anlamıştır, gül bahçesinde gülü,
Bana hiç anlatmayın, acılar dolu ömrü,
Şiirler bir çiçektir, hoş tutar gönülleri,
Söyledim işte gitti, kimse kırmasın beni.


Ahmet KARA