’Hatıralar fotoğraflara benzer yaş almaz zamanla’




Uyumadığım sabahı
Gidişinle yaşıyorum bugün
ister maviye bak
ister kendime
Ovalara ve şehirlere
Bir çiçek gibi yağıyorsun bugün
Nasıl anlatsam içimdeki sabırsız ışığı
Öyle esrarlı yıldız ki
Yaşadığını şu dal demetinden başka
Kimse anlamıyor bende





Tutsan ellerimden
Boy veren kelimelerden çıkar yel parmakuçlarına
Bir adım atsam
Dışarıya yağmur yağar
içeriye sen
Yalnızlığın saçaklarıyla ışınır odam
Yüzümde yüzün
Anlarım alçaldıkça büyüyen duvarlardan taşan
Sessizliği..





Akadursun zaman ayak bileklerime
Çocukluğun köpürsün gözlerime aşkla
Bilirim sen sevdikçe dünya küçülür
Kendimde bulurum dudaklarını
Her seferinde..
Sesinle bir şiire başlamak için
Önce ağlamak gerek
Okula yeni başlayan çocuklar gibi
Yeşertmek tohumları
Beklemek baharı
Gül kokulu soluğunda


Sus/ma
Ellerim ellerinde büyüsün
Buğu bir derinliğe..